Inhoud van het outplacementaanbod

Inhoud van het outplacementaanbod

Het aantal uren en de inhoud van het outplacementaanbod worden vastgelegd in CAO 82.

• Is de werknemer jonger dan 45 jaar? Dan moet hij minstens gedurende de drie maanden dat hij ingeschreven is bij de tewerkstellingscel, van minimaal 30 uur outplacementdiensten kunnen genieten.
• Is de werknemer minstens 45 jaar? Dan moet hij minstens gedurende de zes maanden dat hij ingeschreven is bij de tewerkstellingscel, van minimaal 60 uur outplacementdiensten kunnen genieten.

Wat de inhoud van het outplacementaanbod betreft, leggen CAO82 en CAO 82bis de volgende basisopdrachten vast:

• psychologische begeleiding;
• het opmaken van een persoonlijke balans/ een professionele balans;
• hulp bij het uitbouwen en uitwerken van een campagne om werk te zoeken;
• begeleiding met het oog op het onderhandelen van nieuwe arbeidsovereenkomsten;
• begeleiding tijdens de integratie in het nieuwe werkmilieu;
• logistieke en administratieve steun;
• opmaak van een actieplan;
• aandacht voor de begeleidingsmethodes (gepersonaliseerde trajecten in functie van leeftijd en scholingsniveau art.5, 4°b., en rekening houdend met emotionele aspecten verbonden met oudere werknemers);
• aandacht voor individuele begeleiding;
• aandacht voor de mobiliteit van de werknemer: rekening houden met een redelijke afstand tussen woon-of werkplaats van de werknemer en de plaats waar de outplacementbegeleiding doorgaat; en
• nadruk op intensieve begeleiding gericht op werkhervatting bij de start van het outplacement (concentratie van een minimaal aantal uren in de aanvangsperiode van het outplacement: 20 uur tijdens de eerste 2 maanden).

Vlaanderen concretiseert deze kwaliteitscriteria verder in de volgende maatregelen:

• de goedkeuring van het outplacementaanbod en het advies dat de Vlaamse minsister bevoegd voor Werk uitbrengt,
• de SIF gedragscode en de kwaliteitscriteria in de Tender SIF,
• het decreet private bemiddeling, en
• het CERTO-kwaliteitslabel.

De zesde staatshervorming

Met de staatshervorming worden de gewesten bevoegd om de inhoudelijke vereisten te bepalen die niet het voorwerp uitmaken van de collectieve arbeidsovereenkomsten nr. 51 van 10 februari 1992 en nr. 82 van 10 juli 2002 (zoals gewijzigd bij de collectieve arbeidsovereenkomst nr. 82 bis van 17 juli 2007).

Vlaanderen heeft deze bevoegdheid nog niet opgenomen.